ARCHIEF

Zijn we nog ver-wonderd of zijn we aan het afmatten?

Kerst- en nieuwjaarsbrief Priester Philippe Vindevogel Kerstmis 2015 Nieuwjaar 2016

Een jaar geleden had ik het over: “ wat als het licht nu eens zou uitgaan ? “. Men sprak toen van niets anders. Iedereen was erdoor benomen. Zou elektriciteit schaars worden? Moesten we angstig zijn en allerlei voorzorgsmaatregelen treffen? Allerlei plannen werden uitgedacht en wenken, ja zelfs bepalingen werden opgelegd. Een bericht om van te bibberen…

Het licht is niet uitgegaan en men hoort nu zelfs zeggen dat er stroom te veel zal zijn… Begrijpe wie begrijpen kan. Deze wereldse roerselen en mysteries kunnen anders uit pakken. Het kan verkeren.

Hebben we als gelovigen echter de diepere signalen gehoord in het voorbije jaar? Hoe staat het met het licht in ons hart? Waar mag de Heer onze wegen kruisen? Waar brengen wij dat licht, zijn Licht? Of is dat nog meer aan het uitdoven en raakt het ons misschien niet?

Dan horen wij dieper waar het op aan komt. Niet wat vlug voorbij gaat is het belangrijkste, maar wat duurt. Zingeving in ons leven, ook als het materieel scheef loopt. Maar in onze mentaliteit en leefgewoonten zijn we soms zo afgemat en uitgeput geraakt. Soms weten we niet meer van welk hout pijlen maken.

Mensen worden angstig door de vloed van berichten die meestal negatief geduid worden… Neem nu bvb de tekenen van deze tijd: een ongekende geloofsafval bij ons maar ook in andere geloofsgemeenschappen. Geloof dat in vraag gesteld wordt en gewoontes die ondersteboven worden gegooid. Nieuwe moderne dogma’s die verkondigd worden. We zien het bos niet meer door de bomen en wat wordt ons zo al niet opgedrongen of als ‘normaal’ aangeprezen? Wat te denken over dreigende oorlogshaarden, de internationale verhoudingen, cultuurbotsingen, migratie , milieu… Wat is daar nu van aan?

We lijken te verwijlen in een soort eindtijd gedachte. Onheil treft de wereld, de gezinnen, de cultuur, de godsdienstbeleving, de waardenschaal. Alles wordt anders en hoe bewegen we ons daarin? Een blind mee heulen of erger, niets zien of ervaren van wat gebeurt… De mens wordt meer bevraagd, zowel in de ruimere gemeenschap als persoonlijk. Op alles zouden we een antwoord moeten hebben en dan nog, dat antwoord wordt ons voorgekauwd en we volgen blindelings de massagedachte in alles. Waarden worden ontdaan van hu juiste inhoud en verbreed tot er niets meer overschiet. Geboden worden gemeden en een tomeloze barmhartigheid lijkt te stranden in een slappe goedkeuring van alles. Rechtvaardigheid van zijn kant wordt meer een duister voorschrift van puur menselijk handelen.

We merken dat in het geloof. Waar merken we nog de komst van de Heer in deze tijden die een Blijde Boodschap brengt gesneden op Gods wil en plan met deze wereld en de hele mensheid. Waar wordt de diepe vrede van de Heer nog gevoeld tegenover een vrede van losse verdragen en schendingen van overeenkomsten? Steeds meer zoekt men wereldse oplossingen voor alles. Gods schepping verwordt tot een matte vorm van zich evolueren doorheen de tijden. De mens staat alleen centraal en God wordt geweerd. Tastbaar in religieuze symbolen die moeten sneuvelen. Een all-in soep van zogenaamde waarden en opinies dreigen een nieuwe wereldreligie te bouwen. Waar merken we de stem van God in de geschiedenis? Zijn verbond met de mensheid eertijds, zijn komst in de Redder, Jezus Christus, twee millennia geleden en de werking van zijn Geest in de Kerk? De Kerk zelf draagt een last mee van eigen verval en schandalen. Mensen zijn gemakzuchtig geworden en beperken het geloof tot een vaag iets waar een persoonlijke God geen plaats meer vindt zoals in een overvolle herberg. Geloven dreigt een afgelegen plek te moeten opzoeken, ergens aan de rand van onze maatschappij waar slechts herders en wijzen een toevlucht zoeken. Mensen moorden en maken elkaar het leven zuur om matte overtuigingen, eigen aan het menselijk streven. Angst is het gevolg. Dat kan nooit Gods bedoeling zijn, laat staan dat we elkaar naar het leven staan omwille van welke godheid dan ook! Merken we in onze harten nog de God van liefde en vrede? Volgen wij zijn Licht als wijze mensen en zijn wen nederig genoeg als herders om in de tekenen ook van deze tijd Gods Licht te ontwaren? Is ons hart een overvol paleis van aardse weelde en genoegdoening of kiezen we voor de eenvoudige voederbak, de kribbe? Zijn we vol van onszelf zodat er geen plaats meer is voor de ander en dé Ander? Waar zit het vuur in ons en in onze geloofsgemeenschap, het vlammende voedsel van Gods Geest? Of worden we slaafs geleid door een geest van een wereld die zichzelf zoekt en verliest? Moeten ook mensen vluchten omwille van hun geloof in Christus? Of wordt enkele gevlucht om slechts werelds manna of de hongerige mammon? Vervallen we tot brood en spelen en dat is het dan. Of mag het nog iets méér zijn?

Ook nu kot de Heer! Eens komt Hij terug zoals Hij gezegd heeft. Hij lijkt in onze tijden weer meer gewenst waar we zien dat de mensheid er een soep en drama van dreigt te maken. Voor wie kiezen we in het komende jaar: God of de mammon? Inzet voor Gods bedoelingen of plat wereldse genoegdoening? Deze wereld is eindig. Iedereen zal helemaal niets mee nemen uit deze tijdelijke era. Niemand ontsnapt er aan. Geen extra beloningen in een hiernamaals voor schandelijke terreur. Of nemen we de Blijde Boodschap ter harte van de mens geworden Heer en God? Of gaat ook dat Licht bij ons verder uit en wordt ons geloof een héél klein waakvlammetje?

Kom Heer Jezus, kom! Maranatha…

Priester Philippe Vindevogel, Kerst en Nieuwjaar 2015-16 Federatie Spermalie (13.12.2015)

Preek CHRISTUS, KONING VAN HET HEELAL – 34ste ZONDAG DOOR HET JAAR- JAAR (B) 2015

Priester Philippe Vindevogel Federatie Spermalie – Middelkerke

1ste lezing : Daniël - Dan. 7, 13-14 - Zijn heerschappij is eeuwig

2de lezing : Apocalyps of Openbaring - Apok. 1, 5-8 – Een Koninkrijk van Priesters

Evangelie : Johannes – Joh. 18, 33b-37 – Mijn Koningschap is niet van deze wereld

Situering van dit Evangelie :

Kernzin : “ Mijn Koningschap is niet van deze wereld “

Christus, afgebeeld op een oud fresco met de wereldse konings – attributen: kroon – scepter en wereldbol

Hoe verstaan we het woord ‘ koning ‘?

Een bezoekje aan een zoekmachine op internet maakt me wijzer over wat ‘koning’-zijn betekent in de wereld van Christus. In de taal van Jezus, het Aramees, was de inhoud van ‘koning’, in het semitisch ‘melek’ of ‘malek’ zo veel als een ‘raadgever’. We vinden het woord terug in Bijbelse namen als ‘Melchisedek’, Malekieten of Abimelek om er enkele te citeren.

En inderdaad, een goeie raadgever is een garantie voor een een goed leven. Een koning dient dus wijs te zijn met kennis van het goede, in onderscheid met het kwade. Hij moet een wegwijzer zijn voor zijn volk en hen leiden, niet enkel als een wereldse leider maar als een ‘geleider’, iemand die mensen geleid op veilige wegen naar groene weiden. Hier schuilen al enkele Bijbelse eigenschappen die aan Christus zijn gegeven. Vele eigenschappen van Gods Zoon maken het beeld van wie Christus is en dat vinden we het best in de Heilige Schrift of de Bijbel.

Belangrijk hierin is dat we een juist beeld vormen van wie de Heer is naar wie wij bij ons doopsel genoemd worden, christenen. Hebben wij wel het juiste beeld? Verdiepen wij ons genoeg in het lezen en mediteren van Gods Woord? Vinden wij Hem oprecht in de traditie van de Kerk en de overlevering? Of is Hij een vaag wassen beeld geworden van onze beperkte indruk van wie Hij is? Christus Jezus heeft een gans gamma aan eigenschappen en dat maakt het juist boeiend als we de HELE CHRISTUS willen zien. Beperkte beelden zijn een puzzelstukje van het geheel. Jezus is niet enkele een soort ‘bevrijder’ in wereldse zin. Hij is immers Verlosser uit zonden en niet uit humane onderdrukking. Dit betekent niet dat beide hun recht hebben. Zo is Jezus ook telkens barmhartig maar tegelijkertijd eisen en vaardig in recht! Hij heelt én strat. Hij is mild voor mensen maar tevens vaak hard. Hij verdiept ons menselijk handelen en blijft niet aan de oppervlakte steken van ons eigengereide wensen. Dus? Als we de complete Zoon van God willen kennen verdiepen wij ons het best in de heilige geschriften.

Het eindeloze Koningschap van Jezus Christus CONTRA deze eindige wereld.

Jezus met doornenkroon, rietstok en geseltakken in plaats van wereldse kroon een kroon der schande, geen scepter van macht, maar een rietstok en een gesel als geschenk. Even nog een mantel, en zijn handen vast gebonden opdat hij verder niets zou kunnen verrichten. Was dit het antwoord van de mensheid vroeger en nu op zijn Godsliefde?

Jan Mostaert

Bovenstaande schilderij zal ongetwijfeld velen die niets of weinig afweten van het geloof en Gods openbaring doen huiveren… Hoe kan dit nu een ‘koning’ zijn? Een gegeselde sukkel, iemand van weinig woorden met dan nog symbolen van vernedering: een geselbundel, een rietstok, een bebloede mantel, een vastgebonden misdadiger…

Geen wereldse grootheid om ‘fan’ van te zijn. Geen glitter, geen carrièreman, niets van rijkdom of superioriteit, geen paleis, noch tekenen van luxe of macht.

Toch wordt duidelijk in het Evangelie van vandaag wie Jezus is en dan nog wel in een paleis! Dat van de landvoogd Pontius Pilatus. Hij moest de schande voltrekken die anderen Hem wilden aan doen. Ze schoven de geseling en dood door naar een ander. Lafhartigheid en angst voor verlies vaneen eigen knusse levenswijze en weelde in doen en hebben, deed hem daar belanden. Als een misdadiger zou hij een schandelijke kruisdood sterven. Is dit dan een koning? Zo werd gespot, ook nu op onze dagen. Want Jezus lijden gaat ook nu nog steeds verder.

Boven aan het kruis stonden door de Romeinse landsheer het bord met de vermelding ‘ de koning der Joden ‘ ( INRI : Jezus van Nazaret, Koning der Joden ). Het stond in 3 talen alsof iedereen het zeker zou weten: Gods Zoon kwam voor alle mensen, ook al werd het uitverkoren volk er in herinnerd. Volgden zijn nog wel de belofte van God, hun ooit toegezegd of werd de wereld hun rijk en de wereldse bezittingen, betrachtingen het enige wat hen beroerde…

Wereldoverstijgend!

Het feest van vandaag luidt ‘ Christus Koning van het heelal ‘. Christus is zo veel meer dan onze beperkte wereld waarin we leven, nee het omvat de ganse schepping van God. Wat een onderscheid met wereldse macht en grootsheid. Een houding van nederigheid past als mens bij het horen van de uitspraak van Jezus aan Pilatus: “ Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld “. Hoor je ergens hoongelach bij velen, toen en nu? “Hij is gek! Weg ermee…” zullen ze wel gescandeerd hebben.

Dit staat diametraal tegenover het alles willen bereiken in deze beperkte tijd die ons hier en nu is toegemeten. Wij kunnen “geen el toevoegen aan ons leven “ en “ waartoe dient al dat zwoegen – morgen komt men uw leven opeisen”. Ook dat zijn Christus woorden.

Onze wereld lijkt een jacht naar steeds maar meer en meer. Het lijkt nooit genoeg meer. Ten koste van wat? Mensen zien het nut niet meer in van geloven, loochenen God omdat Hij slechts een obstakel vormt voor eigen carrière en macht. Mensen dreigen op zichzelf te leven en hebben anderen niet meer nodig, laat staan God! Enkel het huidige is belangrijk… zo redeneren velen. Ten koste van naastenliefde, gezinsliefde, wereldvrede, natuurrespect en zoveel meer. Kijk om je heen.

En ach, deze wereld gaat voorbij, en zeker bij ons sterven. En dat is voor iedereen eens een moment. Ook dat dreigen we weg te duwen en in te vullen las: ik heb het even goed gehad en de rest is voor later. Is er nog iets, zoveel te beter. Is er niets, we hebben het toch nu gehad. Egoïsme ten top. Dat is niet de goede raad die Christus ons bracht vanwege de Vader in de hemel.

Alfa en Omega Ωωα

O ja, de hemel. Dat woord doet velen huiveren die slechts leven voor wat enkel werelds is. Het woord wordt gemeden. Vandaag horen we dat Christus duidelijk gekomen is en de mens begeleid naar het ‘ eeuwige leven ‘. Onze toekomst is ons Pasen bij de God van alle leven. Na drie dagen verrees Hij uit de schandelijke dood: het werd Pasen. Ook dat was heel rustig en zonder veel grootsheid. Een voorrecht van enkelen. Aan ons om te geloven dat we allen op weg zijn in dit leven naar eeuwig leven in de hemel, in het Koninkrijk waarover Jezus sprak. Die eeuwige vreugde die we nog niet kunnen inschatten hoe groot dit geschenk is. Ons leven nu is een op weg gaan om wat God van ons verlangt te doen en te beleven. Christen zijn mensen dei leven in het nu maar met het innerlijk ook naar de heerlijkheid voor eeuwig. Zo sprak Jezus ook: “ ik ben de alfa en de omega “, het begin en einde. God gaat op weg als een raadgever van alle goeds van in den beginne tot op het einde van alles. En Christus komt ons zelf terug begeleiden aan het einde der tijden.

Alfa en Omega, begin en einde in Griekse letters. Op een oude grafsteen in Rome vinden we het Christusmonogram ( PX of Chi – Rho ) met alfa en omega. Christus Koning is dan ook een feest voor de Chirojeugd.

Christus, een Koning van eeuwigheid. Zo omvatten wij Hem aan het einde van het kerkelijke jaar. Kan het beter. Een gans jaar zijn we op verkenning geweest in Woord en Liturgie. Christus is onze raadgever in de schriften die telkens opnieuw tot leven komen in ons handelen. Misschien is dat bij ons nog verre van af. Geen vrees: we krijgen een nieuw kerkelijk jaar om met Hem op weg te gaan. De Advent nodigt ons vanaf volgende week uit om opnieuw waakzaam te zijn en de goede weg te volgen naar de bekroning aan het einde, het eeuwige nieuwe begin.

Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat.

Amen.

www.philippevindevogel.be​

www.philippevindevogel.be